Dinsdag 7 maart kondigde Delhaize ons de eenzijdige beslissing aan om de 128 winkels in eigen beheer te franchiseren (dit betekent: verzelfstandigen). We zeiden het al eerder en zeggen het graag nog eens: deze manier van doen en deze keuze van de directie zijn schandalig. Wij kunnen dit niet aanvaarden!
Waarom?
Omdat Delhaize geen bedrijf in moeilijkheden is. Het boekt geen verliezen. Het blijft winst maken. Het blijft zijn aandeelhouders rijkelijk vergoeden. Door de sterke resultaten van het bedrijf in het voorbije jaar werd het loon van de CEO van Ahold-Delhaize trouwens onlangs verhoogd tot 6,519 miljoen euro (tegenover 5,7 miljoen euro het jaar daarvoor). Een verhaal van twee maten en twee gewichten dus.
Als reden om te franchiseren stelt Delhaize dat de geïntegreerde winkels zowat 1,1% verlies aan groei gekend hebben, terwijl de gefranchiseerde formats een positieve groei van 3,5% laten optekenen. Het vergelijken van de groei van deze formats komt wel neer op het vergelijken van appelen met peren. Het houdt dus geen steek. Het is trouwens zo dat 25% van de gefranchiseerde winkels in moeilijkheden verkeert en dat dit niet zelden leidt tot ontslagen. Er zijn andere manieren om de verkoopcijfers op te krikken en groei te realiseren dan de tewerkstelling te viseren. Een degelijk commercieel beleid zou zeker een al even nuttige oplossing zijn. 9.000 werknemers vragen zich vandaag af wat er met hun job en hun arbeidsvoorwaarden zal gebeuren. Het is inderdaad zo dat sommige geïntegreerde winkels minder goede resultaten boeken, maar er kunnen oplossingen worden gevonden om die tendens te keren. Er zijn mogelijkheden om weer met groei aan te knopen en tegelijk toch de tewerkstelling in stand te houden.
Winkel in franchise of in eigen beheer: welk verschil voor de werknemers?
Concreet houdt franchisering in dat de werknemers overgaan naar een ander paritair comité van de handelssector (pc 202.01 in plaats van pc 202) waar de arbeidsvoorwaarden veel minder goed zijn. In gefranchiseerde winkels vinden doorgaans geen collectieve onderhandelingen over arbeidsvoorwaarden plaats, aangezien het vaak gaat om structuren met minder dan 50 personen (en waar ook geen verplichte vakbondsvertegenwoordiging bestaat). Qua arbeidsvoorwaarden zijn er veel verschillen: werken op zondag (wat niet het geval is in de geïntegreerde winkels), veel langere openingstijden (en dus meer vraag naar flexibiliteit van de werknemers en bijgevolg ruimere uurroosters), massale inzet van jobstudenten (en dus minder mogelijkheden voor deeltijdse werknemers om bijkomende uren te kunnen presteren), flexi-jobs, verschillen in verloning (lagere barema’s, eindejaarspremie en vakantiegeld) en in vakantieregeling.
In bijlage geven we vergelijkende tabellen met de sectorale bepalingen zoals voorzien in pc 202 en pc 202.01 mee. Bij Delhaize waren er op sommige punten ook andere, meer specifieke en voordeligere bepalingen.
De BBTK zegt NEE
Na haar monoloog tijdens de Ondernemingsraad van dinsdag weigerde de directie om op onze vragen te antwoorden. Een nieuwe vergadering met de directie is voorzien op 14/03. Wij zijn natuurlijk van plan om hen te laten weten dat wij deze beslissing categoriek afwijzen. Geen sprake van om daarover te onderhandelen. Voor ons is het duidelijk: de franchisering krijgt van ons een nee.
Bij de werknemers en hun vakbondsvertegenwoordigers heeft de afschuw plaatsgemaakt voor woede. Zowat overal in het land gingen de winkels in staking. Uiteraard steunen wij alle vormen van spontane acties. Het wordt een lange strijd en we zullen die ook tot het uiterste voeren. We zijn allemaal Delhaiziens. Geen sprake van om de toekomst en de arbeidsvoorwaarden van 9.000 mensen op te offeren voor een kapitalisme zonder enig fatsoen.
In feite is Delhaize via wettelijke weg sociale dumping aan het organiseren: ze oefenen dezelfde activiteit uit maar met slechtere arbeidsvoorwaarden. De directie maakt daarbij gebruik van cao 32bis – die eigenlijk bedoeld is om de rechten van de werknemers te beschermen – om haar sociaal passief en de verplichting om een degelijk sociaal plan te onderhandelen van zich af te schuiven. Ze kiest liever voor geld dan de rechten van de werknemers te respecteren. Dit is schandalig!