Op maandag 9 september vond bij Aldi een nationale “onderhandelingsvergadering” plaats.
Ter herinnering: de vakbonden hadden al sinds mei om deze onderhandeling gevraagd, nadat de directie had geweigerd om bepaalde punten in het nationaal overleg mee te nemen “wegens te veeleisend”. Begrijpe wie kan!
Vervolgens werd een datum vastgelegd in juni, maar die werd op het laatste moment door de directie geannuleerd. Dat zorgde voor de eerste frustratie! Want de terechte vragen van de Aldi-werknemers en de moeilijkheden die ze op het terrein ondervinden, zijn nog steeds actueel en worden alleen maar erger!
Nu de zomervakantie achter ons ligt, zijn we dus aan de onderhandelingstafel gaan zitten met een eisenbundel die we vooraf naar de directie hadden gestuurd. Hierin staan zaken als contract- en loonsverhogingen, zowel voor het administratief als het verkooppersoneel, maar ook werkdruk, kwaliteitsvolle contracten, uitbreiding van het recht op de 4-dagenweek, CADV, eindeloopbaanregelingen, recht op deconnectie, ...
Zoals gewoonlijk schetste de directie ons eerst een erg somber beeld. Maar dan was hun ongeduld al snel op! Nauwelijks hadden de vakbonden nog maar hun eerste 3 punten voorgelegd (waarop ofwel afwijzend ofwel belachelijk werd gereageerd in verhouding tot wat er op het spel staat), of de directie voerde de forcing en schoof nadrukkelijk twee vragen naar voor: meer studenten in de winkels als ze niet op school zijn en een herziening van de PIP, ook al is de inkt van de laatste overeenkomsten nog maar net droog!
De directie heeft er dus alles aan gedaan om de vergadering te doen mislukken: een hele reeks vragen van de vakbonden werd afgewezen (op veel punten kwam niet het minste antwoord) en elk evenwicht was zoek tussen de eisen van de werkgever en de kruimels die sommige werknemers eventueel nog zouden krijgen, waardoor de onrechtvaardigheid tussen hen nog zou toenemen!
In deze omstandigheden konden we echt niet fatsoenlijk blijven praten!
Voor ons is er maar één oplossing: echte onderhandelingen afdwingen en positieve oplossingen vinden voor de werknemers. Desnoods stappen we naar het verzoeningsbureau op het ministerie en spelen we de krachtsverhouding uit, als dat moet!
De directie, die beweert dat ze “niet klaar” is en dat we ons niet kunnen vinden in de “bom” die in ons gezicht wordt gegooid, vindt dat we de volgende vergadering maar moeten afwachten en dan zien we wel! Maar wat valt er te zien? Alleen wie niet wil zien hoe dringend en noodzakelijk er moet worden ingegaan op de vragen van hun eigen werknemers, is blind!
Blijf zeker op de hoogte wanneer de afgevaardigden in je winkel langskomen, want als er in oktober geen billijke, rechtvaardige oplossingen worden besproken, zou het wel eens een hete herfst kunnen worden bij Aldi!